เด็กเล็กระวัง
“นั่นไง.. แอบมาเล่นตรงนี้นี่เอง..” ผมกลัวลูกจะเป็นอันตรายจังเลย
ทุกบ้านที่มีเด็กเล็กจะต้องรู้ว่า เด็กน้อยชอบเล่นบันไดบ้านมากๆ ขอ..บอก..”
เมื่อครั้งที่ลูกชายผมยังหัดคลานรอบบ้าน เขาก็อยากหาบริเวณใหม่ที่ท้าทาย หลายครั้งที่ผมห้ามเขาไม่ให้ปีนบันไดบ้าน ก็เพราะกลัวลูกตก หรือ แอบปีนเล่นตอนผมเผลอ
มีอยู่วันหนึ่งผมเห็นเขากำลังปีนขึ้นบันไดบ้านไปหลายขั้นแล้ว
“แต่.. เอ๊ะทำไมครั้งนี้พ่อไม่ห้ามหนูนะ” ลูกทำท่าคิด
ผมลองทำเป็นมองไม่เห็น ไม่สนใจเขา แต่แอบเฝ้าดูเขาอยู่ เขาก็ยิ่งแปลกใจใหญ่
หยุดปีนไม่กล้าไปต่อ จนผมเอามือลูบหัวเขาแล้วพูดเบาๆ กับเค้าว่า..
“เอาเลยลูก.. วันนี้พ่อไม่ห้ามแระ..
อยากปีนก็ไปเลยลูก วันนี้พ่อตามใจให้ปีนได้นะครับ”
พอเขาเห็นผมอยู่เคียงข้างและพยายามให้กำลังใจเขา เขาก็หันมายิ้มหัวเราะมองผมตลอด และเขาก็ปีนไปเลื่อยๆ ขั้นต่อขั้น แบบไม่กลัวไปจนถึงขั้นสุดท้ายบนพื้นชั้น 2 ของบ้านโดยมีผมคอยอยู่เคียงข้างเขา (อย่างระวัง)
ทันทีที่เขาปีนได้สำเร็จ ผมก็ปรบมือให้พร้อมพูดขึ้นว่า “เยี่ยมมาก..”
“ความสำเร็จของลูกในครั้งนั้น มันให้ข้อคิดกับผมว่า เมื่อเจออุปสรรคใดๆ
ก็แค่ก้าวข้ามความกลัวนั้นไปได้ เราสามารถไปได้ทุกที่ ทุกทางเราต้องทำได้
ขอแค่ให้มีกำลังใจที่ดี และพกความมั่นใจไปด้วยเท่านั้นก็พอแล้วครับ..”