ความรักแห่งขอบฟ้าที่ไม่มีวันสิ้นสุด.. จากลูกถึงพ่อจ๋า..

วันนี้มีโอกาสได้นั่งเงียบๆ นึกถึงและทบทวนเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นมาในอดีตที่เทวดาพ่อจ๋า

(คุณพ่อไพฑูรย์ วงศ์วานิชแห่งครอบครัววงศ์วานิช) ที่สอนลูกและพูดย้ำอยู่บ่อยครั้ง ว่า…

“ลูกรักของพ่อ ลูกต้องรักกันนะ.. ลูกเกิดมาเป็นพี่น้องกัน สายเลือดเดียวกัน ต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกัน และรักกันให้มากๆ และต้องร่วมยินดีทุกๆ ครั้งถ้าพี่น้องคนใดมีความสุข หรือประสบความสำเร็จ เพราะความสุขของลูกคนใดคนหนึ่งของครอบครัว ก็คือความสุขหรือความสำเร็จของสมาชิกทุกคนใน “ครอบครัววงศ์วานิช” เช่นกัน..

วันนี้ลูกจึงก้มมองต้นไม้ที่ลูกปลูกไว้ และหมั่นให้เวลากับการรดน้ำ พรวนดิน..

เพื่อก้มดูว่า ต้นไม้ๆ นี้ได้ให้ดอกผลที่งดงามบ้างแล้วรึยัง ?”

..พ่อจ๋า ณ วันนี้ลูกคนนี้ขอกราบแทบเท้าแด่ “เทวดาพ่อจ๋า” และเงยหน้าตะโกนเสียงดังๆ ให้สะท้อนถึงดวงดาว และท้องฟ้าว่า

ลูกคิดว่า แม้ว่าต้นไม้ต้นนี้ที่ลูกปลูกด้วยมือของลูกเองนั้น จะไม่สามารถออกดอกออกผลได้งดงามเลย ถ้าลูกคนนี้ไม่รับการดูแลและเอาใจใส่เป็นอย่างดีจาก “เทวดาพ่อจ๋า” และจาก “คุณแม่สุมาลี วงศ์วานิช” และจาก“พี่น้ำผึ้ง” พี่สาวสุดที่รัก และจาก “จ๊ะเอ๋” น้องชายผู้กตัญญู

พ่อจ๋าตอนนี้ลูกพร้อมแล้ว ที่จะมอบดอกและผลให้เกิดความงดงามในมือผู้อื่น สำหรับผู้ที่มองเห็นถึงประโยชน์ที่จะได้รับจากดอกผลของต้นไม้ต้นนี้บ้าง

…เพียงแค่นี้ วันนี้ลูกก็พร้อมที่จะเงยหน้ามองท้องฟ้า และส่งยิ้มกว้างๆ ด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ให้แก่ดวงดาวของเทวดาพ่อจ๋า ที่มองลูกอยู่…

#ความรักแห่งขอบฟ้าที่ไม่มีวันสิ้นสุด… จากลูกถึงพ่อจ๋า.. โดย ผศ.ดร.เมธินี วงศ์วานิช รัมภกภรณ์

ครับ.. วันนี้เราอยู่กับ พี่เมย์ ผมรู้สึกได้ถึงความรักที่พ่อมีให้เธอ จากหัวใจของลูกสาวคนหนึ่งถึงคุณพ่อ ทำเอาผมคิดถึงพ่อขึ้มมาทันทีเลยครับ

ลูกที่เปรียบเสมือนต้นไม้ที่พ่อปลูกให้ทั้งความรัก ความเอาใจใส่ และให้พี่น้องเติบโตไปด้วยกันอย่างมีความสุข ชั่งเป็นความรักที่ไม่มีวันที่สิ้นสุดเลยครับ