เตรียมกายใจให้พร้อมสำหรับลูกรัก

จากคำพูดของภรรยาผม ที่เคยพูดให้ผมฟังว่า..

“วันที่เริ่มเป็นพ่อ เป็นแม่ คน ไม่มีวันลากิจ ลาป่วย หรอกพี่..”

        มันทำให้ผมอดนึกถึงวันที่ลูกยังเป็นทารกน้อยไม่ได้ครับ ทุกครั้งที่ลูกผมตื่นนอนเขาก็มักจะร้องส่งเสียงอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะกลางดึกในเวลาไหนก็ตาม ผู้เป็นพ่อเป็นแม่ทุกคนคงทราบดีว่า ถึงเวลาแล้วที่จะต้องให้น้ำนมเจ้าตัวน้อย ถึงจะหยุดร้อง บางครั้งลูกอาจจะไม่หยุดร้อง ก็ต้องพาเดิน พาอุ้มจนกว่าจะนิ่ง อาจต้องใช้เวลานาน ลูกจึงจะหยุดร้องไปเองครับ ภรรยาผมต้องงัดเพลงมาร้องกล่อมลูกอยู่หลายเพลง จนบางทีผมร้องตามเธอได้ก็มีครับ

        ผมเห็นว่าการเป็นคุณแม่นั้น นอกจากจะต้องเตรียมความพร้อมในเรื่องต่าง ๆ ไว้ให้ลูกแล้ว ยังต้องเตรียมตัวเองสำหรับลูกทุกสถานการณ์อีกด้วยครับ ผมก็ได้คอยช่วยผลัดเวรเพื่อให้ภรรยาได้พักบ้าง เป็นบางครั้งบางคราว แต่ก็ถือว่ายังน้อยกว่าภรรยามากที่ต้องทำหน้าที่อยู่อย่างเต็มกำลังครับ เพราะช่วงวัยของลูกเขาต้องการได้รับน้ำนมจากแม่ให้มากที่สุด จึงทำให้ลูกเคยชินในอ้อมกอดของแม่มากกว่าผมครับ

        ตรงนี้ผมเคยถามคุณหมอ ๆ บอกว่า “คุณพ่อไม่ต้องน้อยใจนะ เพราะช่วงนี้ลูกต้องการความใกล้ชิดจากแม่มาก แต่เดี๋ยวพอโตอีกนิดก็จะหายเองโดยธรรมชาติของทารกหนะ..”

        วิธีที่พอจะผ่อนคลายได้บ้าง ภรรยาผมเธอจะต้องเข้านอนไปพร้อมกับลูกทุกครั้ง และต้องหลับให้ได้ เพื่อที่จะได้พักผ่อนบ้าง เพราะต้องตื่นพร้อมกับลูกในการให้น้ำนม เหนื่อยแค่ไหนหนักแค่ไหนก็ต้องทนเพื่อลูกรัก

        ถ้าบ้านไหนที่ต้องเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง เป็นครอบครัวเดี่ยวยิ่งต้องทราบเลยครับว่า ต้องหาโอกาสให้คุณแม่ได้พักผ่อนบ้างได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ การเป็นพ่อบ้านนั้นผมเข้าใจจุดนี้ดีครับ งานบ้านงานช่องก็ต้องช่วยกันทำความสะอาดเพื่อลดภาระคุณแม่ให้มากที่สุด อาจจะต้องจ้างใครมาทำความสะอาดบ้านแทนก็ได้ไม่เป็นไร เพื่อให้คุณแม่ได้มีเวลาเต็มที่กับลูกน้อย อันนี้ผมยกนิ้วโป้งให้เธอเลยครับ

        คุณพ่อคุณแม่ทุกท่านจะต้องเตรียมกายใจให้พร้อมสำหรับลูกรักแล้ว ยังต้องให้กำลังใจซึ่งกันและกันด้วยนะครับ ซึ่งหน้าที่เหล่านี้ไม่มีใครมาทำแทนคุณแม่คุณพ่อได้ นอกจากตัวเราเองครับ สู้ สู้ นะครับ เป็นกำลังใจให้คุณพ่อมือใหม่ทุกคนครับ