จากวันที่ผมได้พาลูกไปหาซื้
ผมเลือกไม่ถูกจริงๆ ครับ ว่าจะเอาเรือนไหนดี เลยถามลูกว่า…
“เอาเรือนไหนดีครับ” เพราะเยอะมาก
เด็กเล็กจะเลือกเรือนที่ดูแล้
เวลาก็ครบชั่วโมงพอดี และแล้วนาฬิกาก็ตีดังพร้อมๆ กัน…
ลูกมองด้วยความสนใจ ว่าทำไมทุกเรือนมันจึงมีเสียงดั
ผมจึงได้บอกลูกไปว่า “เวลามันเดินไปเลื่อยๆ เราไม่รู้สึกหรอกนะ
เราจะรู้อีกที ก็เมื่อเราได้เห็นมันเดินกับตา” ผมพูดไปโดยไม่รู้ว่าลูก
จะเข้าใจหรือเปล่า เพราะเค้ายังเล็กมาก แต่มันทำให้ผมคิดได้ถึง
คุณค่าของเวลาว่า เราควรใช้เวลาทุกช่วงขณะที่อยู่
ให้ดีที่สุด เพราะเมื่อมันผ่านไปแล้ว เราจะเรียกมาก็สายเสียแล้ว
ครับ “วันเวลาไม่เคยรอใครจริง ถ้าวันนี้คุณอยากทำอะไรเพื่อใคร
ให้รีบทำมันให้ทัน ก่อนที่จะสายไปนะครับ เราจะเรียกมันกลับคืน
มาไม่ได้อีกแล้ว ผ่านแล้วผ่านเลยครับ”